Η πρώτη ημέρα του 2017 βρήκε 26.000 κατοίκους της πόλης των Αθηνών στην ουρά των συσσιτίων του Δήμου. 10.000 οικογένειες. Δύο χιλιάδες περισσότερες από πέρυσι. Τους Έλληνες πολίτες να μην έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται να πληρώσουν επιπλέον 2,6 δισεκατομμύρια νέους φόρους με τη νέα χρονιά. Και το ότι η χώρα καλείται να καταβάλει περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια μέχρι το καλοκαίρι για αποπληρωμή δανείων. Οι ευχές για μία νέα χρονιά, καλύτερη από την προηγούμενη, επισκιάζουν την πραγματικότητα. Για μία ημέρα.
Με ανοιχτό το ζήτημα της Κύπρου, την επιθετικότητα της Τουρκίας, τον αλυτρωτισμό της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ, η κυβέρνηση το 2017 θα έχει να αντιμετωπίσει μία σειρά έντονων προκλήσεων σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως δε, το «σιχτίρισμα» της κοινωνίας προς την ίδια, αλλά και γενικότερα προς τους πολιτικούς και την πολιτική, καθώς ο «κανένας», η «αποχή», ο «φόβος» και η «οργή» προηγούνται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Την ώρα που το αφήγημα της ρήξης με τους θεσμούς χτίζεται συστηματικά και με συνέπεια.
Η κυβέρνηση, αποδεικνύει με τον πλέον σαφή τρόπο ότι έχει διπλή ατζέντα. Μία για εσωτερική κατανάλωση και μία για το εξωτερικό. Από τη μία απειλεί τους θεσμούς και από την άλλη τους διαβεβαιώνει ότι θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας όλα όσα συμφώνησε στο πλαίσιο του μνημονίου. Ωστόσο, η περαιτέρω καθυστέρηση της αξιολόγησης, και η ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση, τα υπέρογκα ποσά που καλείται να πληρώσει η χώρα για την κάλυψη των δανειακών της υποχρεώσεων, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στα θέματα της δανειοδότησης των κομμάτων και τις αδειοδοτήσεις των ΜΜΕ είναι πολύ πιθανό να την οδηγήσουν σε πρόωρες εκλογές, προκειμένου να περισώσει το όποιο πολιτικό κεφάλαιο της έχει απομείνει. Επιλογή που ενδεχομένως να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, επαναφέρονται δεινά ενός νέου μνημονίου, ίσως και εκ΄ νέου σενάρια για Grexit.
Στην Ελλάδα, της ανεργίας, της φτώχειας και της μετανάστευσης απαιτούνται παραγωγικές επενδύσεις ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ τα επόμενα 5 χρόνια για να χτυπηθεί το τέρας της ανεργίας και να επανέλθει η κανονικότητα. Πολύ περισσότερο, απαιτούνται θεσμικές μεταρρυθμίσεις που έχουν να κάνουν με την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Την παιδεία. Τη λειτουργία της δικαιοσύνης. Την ελευθερία του Τύπου. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών. Την αναχαίτιση της μετανάστευσης των νέων προς το εξωτερικό. Την εμπέδωση κλίματος ασφάλειας και εμπιστοσύνης πρώτα στο εσωτερικό και κατόπιν στο εξωτερικό.
Σε περίπτωση εκλογών εντός του 2017, η ταχύτητα, η αποτελεσματικότητα, και σαφέστατα η ουσιαστική διαχείριση της κοινωνικής και οικονομικής καθημερινότητας προς όφελος των πολιτών και της αγοράς, μπορούν να εξασφαλίσουν στη νέα κυβέρνηση μία γεμάτη τετραετία. Σε αντίθετη περίπτωση, ενδέχεται να κατακρημνισθεί και μάλιστα πολύ σύντομα.
Πάνω απ΄ όλα, μετά τις πιθανές εκλογές, η νέα κυβέρνηση χρειάζεται να ενώσει τους Έλληνες και να διατηρήσει συμπαγή και αρραγή την κοινωνική συνοχή, καθώς η χώρα, ως μέλος της ΕΕ, θα αναγκαστεί να υποστεί τις αναταράξεις και τους κινδύνους ενός φουρτουνιασμένου ωκεανού παγκόσμιων εξελίξεων τα προσεχή χρόνια. Τα δύσκολα δεν έχουν περάσει. Όμως, το κουρασμένο καράβι που λέγεται Ελλάδα θα παραμείνει αβύθιστο. Υπεύθυνο γι΄ αυτό καθίσταται όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Εάν οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποί του λαού αποτύχουν να επιδείξουν πολιτικό πολιτισμό, ήθος και κυρίως την αποτελεσματικότητα που απαιτείται, υπερβαίνοντας τα μικροκομματικά και μικροπολιτικά τους συμφέροντα, οι Έλληνες και πάλι μπορούν και θα τα καταφέρουν. Αναδεικνύοντας, ανακαλώντας και υποδεικνύοντας μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας τις λύσεις και τα πρόσωπα που θα μπορέσουν να οδηγήσουν τη χώρα από το σκοτάδι στο φως.
Ηλίας Παλιαλέξης